wtorek, 23 grudnia 2014

Cicha noc...


...święta noc,
narodzony Boży Syn,
Pan wielkiego majestatu,
niesie dziś całemu światu
odkupienie win.

sobota, 13 grudnia 2014

Refleksje świąteczne.








Chociaż zdjęcia nieświąteczne, mam kilka refleksji na temat świąt i różnych zwyczajów powiązanych z tymi.

Dużo mi po głowie chodzi myśli na temat prezentów.

Co kupić komu? Za ile? Co sprawi komu radość? 

Ponieważ przygotowywałam upominki na Mikołajki dla dzieci z którymi pracuję, musiałam przelecieć po sklepach, rozejrzeć się, porównać itp. , zanim zdecydowałam co kupię.

W tym samym czasie przygotowywaliśmy z dziećmi kartki , jako prezenty dla rodziców i  dziadków.
Zależało mi na tym, żeby pokazać dzieciom ,że nie trzeba mieć kasy, żeby komuś sprawić radość , no i że dawanie jest istotą Mikołajków,  a nie dostawanie.(!!!)

Moje dzieciaki przychodziły i mówiły: u Babci dostałem to, w domu Mikołaj zostawił tamto, a u cioci Krysi dostałem jeszcze tamto. Byłam skołowana. Duży prezent , to na Boże Narodzenie zawsze dostawałam, na Mikołaja  symbolicznie.

No i pytanie : jak zasypie się dziecko prezentami, to czy ono w ogóle zapamięta , co dostało, przyglądnie się co to jest w tej torebce, do czego służy? ( Nie pytam gdzie to coś będzie za 3 miesiące? Kosz? Szafa?)

No i oczywiście w tym samym czasie szukałam prezentu dla mojej L.

Zdecydowaliśmy : mikrofon zamówiony przez L. u Mikołaja, i sukienka/ przebranie karnawałowe (Allegro) i dosyć.

No i miałam serdecznie dosyć tych prezentów, zakupów .

Pogrzebałam w głowie.

Na czym mi najbardziej zależy?

Co chcę dać moim bliskim ?

Co mam najcenniejszego?

CZAS!!!

Mój czas, którego mi wciąż brakuje.

Mój czas z Nią, z Nim, z Nimi  kiedy nie robimy nic innego, tylko jesteśmy razem, rozmawiamy, śmiejemy się, nigdzie nie biegniemy. Jesteśmy dla siebie.

 I jesteśmy tu i teraz:)

 P.S. Plan zakupów- skromne, serdeczne upominki. Gry rodzinne, żeby pobyć razem, tak po prostu.
Bez szaleństw, bez rzeczy bez znaczenia.


Czy wiecie,że pierniki świąteczne, to kiedyś był rarytas bogatych, nie traktowany jako słodycz, ale jako pożywienie.
No bo kogo stać było na miód i przyprawy ?
 A nas stać.  Hm? Ciekawe, ciekawe...

niedziela, 30 listopada 2014

Jesiennie.



Zachłannie chwytam każdy promień słońca.
Ja, fototyp A , która od lat chowałam się przed słońcem, czuję dotkliwie jego brak.
Gdy nad głową stalowa sieć chmur, mam wrażenie ,że się duszę, że ja , to nie ja.
Jakbym się nie obudziła, ale też nie śpię.

Jest jednak w jesieni coś niezwykłego,  coś lirycznego, smutnego i jednocześnie pięknego.

Ratuję się jak mogę przed chandrą.
Cynamon i przyprawa piernikowa w kawie.
Świece na stole.
Fioletowy dzianinowy koc.
Kolorowy szal.

No i muzyka.

Czasem nie rozumiem zupełnie jakim kluczem kieruje się moje serce jeśli chodzi o muzykę.

Teraz non stop słucham przypadkowo znalezionej piosenki z kreskówki The Dragon Hunters The Cure.
Takie espresso muzyczne.
Od razu chce mi się skakać.

Znacie?
 





piątek, 31 października 2014

Październik.



Lubię jesień.
Jest taka prawdziwa, jak nasze życie.
Czasami powalająco cudowna, zaczarowana, bajkowa.
Latam wtedy z metr nad ziemią, spływa po mnie , jak po kaczce buractwo tego świata, którego niemało wokoło.
Cieszę się zapachem liści, kolorami wokół, szelestem pod stopami, a światło oślepia na tyle, iż nie dostrzegam detali, tych niefajnych.

Czasem też bywa naprawdę paskudna.
Rano oczy nie chcą się otworzyć, kocyk i łóżko wołają: zostań z nami.
Snuję się wtedy jak żółw, wiecznie coś gubiąc i szukając, zapominając tego i owego.
Odkąd jestem mamą jest i tak duuuuuużo lepiej, bo po prostu trzeba się pozbierać.
Czasem 2 kostki gorzkiej czekolady pomagają mi w ogarnięciu się, albo kakao.

Ten październik był dla mnie dość łaskawy.
Co prawda przeleciał nie wiadomo kiedy, ale co tam, już się przyzwyczajam do tego rytmu cyrkowego i do żonglerki ( no wiecie: praca, dom, obowiązki, dziecko, na 15 tu, a na 17 tam).

Dobrego weekendu wszystkim życzę:)



niedziela, 21 września 2014

Luxus.


Mój luxus to cisza.
Chwila na zebranie myśli i usłyszenie ich.
Bez pośpiechu.
Zbieranie liści w parku i przyglądnięcie się ich kolorom i kształtom.
Pomalowane paznokcie ( to wręcz sukces;)
I muzyka płynąca spokojnie , jak woda, kojąca rozbiegane ciało i duszę.
Zapalony kominek z olejkiem leśnym lub lawendowym.

Ale największy luxus, to wciąż ludzie , których słowa i czyny są spójne, na których można liczyć, którzy nie rzucają słów na wiatr.
Bez podwójnego dna.
Prawdziwym bogactwem jest mieć takich przyjaciół, rodziców, najbliższych.
Dzięki nim ,życie staje się  mniej zakręcone, a bieg zdaje się lżejszy .



sobota, 13 września 2014




Pojawił się rytm, a z nim porządek jakiegoś rodzaju.
Na razie ogarniamy się.
Zdecydowanie wolę rytm, niż jego brak, ale najbardziej lubię rytm z małą przestrzenią na chaos.

Kiedy chcę ogarnąć myśli, przychodzę tu:)))

Ogólnie widzę duże zmiany na plus:)))


A w głowie ostatnio mi gra:


piątek, 22 sierpnia 2014

Zmiany.



Zmiany nadchodzą wielkimi krokami.
Niektóre szybciej , niż się spodziewałam, inne zaś odwrotnie, jak to w życiu bywa :)

Oglądam zdjęcia i nie mogę się nadziwić,że moja mała L. nie jest już mała.
L. wszystkim dookoła powtarza,że nie jest mała, tylko duża i że duże dziewczynki robią to i tamto.
Przymierzamy zamówione buty i... są prawie w sam raz, stopa w 2 tygodnie urosła z centymetr jak nic.
Przychodzę po L. po zajęciach i nie chce iść do domu, chce zostać z dziećmi ...

Nie zmienia się jedno.
Każdy dzień z L. jest dla mnie wyjątkowy.
A jej widok zawsze rozwesela, choćby nie wiem co się działo .


Dobrego weekendu ...:)





środa, 13 sierpnia 2014

Zachwycona.





Dawno nie widziałam takiego filmu.
Nie wycięłabym żadnej sceny.
Nie mogę się doczekać jak znów pójdę go oglądnąć.
Polecam!!!

poniedziałek, 28 lipca 2014

Kilka słów o przyjaźni.



Widzimy się z M po jakiś 3 tygodniach przerwy.
U nas intensywnie, u nich też.
Dużo się dzieje.
Ale my nie rozmawiamy tylko o tym gdzie, kiedy, kto.
Ściągamy wszystkie maski.
Płaczemy.
Mówimy o tym co boli.
Mówimy o tym czego nikomu nie mówimy.
Tak po prostu.
Potem głośno się śmiejemy.
Troszkę naśmiewamy się z tych co nam na odcisk nadepnęli.
Wymieniamy się przepisami.
Linkami.
Namiarami na dobrą książkę.

I znów wracam do siebie jakąś tonę lżejsza.

I nie mam słów by dziękować za tą moją przyjaciółkę.



 M poleciła mi niezwykłą książkę o której możecie przeczytać tutaj.


W Lipcu króluje u mnie Cranberries , No Need to Argue leci non stop w kółko. A u Was?







piątek, 4 lipca 2014

Nie tu i nie teraz.


W głowie wciąż mam Wrocław, niezwykłe spotkania, rozmowy, ludzi .
Śnią mi się w nocy, kończę rozmowy niedokończone , wątki zaczęte, przerwane wielokrotnie przez dzieci .
Głowa wciąż jeszcze tam , a ciało tu.


Są piosenki , które prześladują  i wcale to nie przeszkadza .
Jak ta, która mi gra od rana w głowie :)))



wtorek, 1 lipca 2014

Słoneczniki.


Za nami mini urlop w biegu:)
Wróciliśmy zmęczeni, ale i szczęśliwi.
Niewyspani , ale naładowani dobrymi spotkaniami, rozmowami,  pięknymi widokami.
Aparat był w ciągłym ruchu, także jestem bardzo zadowolona.

Tutaj prezentuję kawałeczek z Placu Solnego we Wrocławiu, gdzie urzędują przede wszystkim kwiaciarki.

Chyba najbardziej po powrocie ucieszyła mnie muzyka, brakowało mi jej. 




poniedziałek, 23 czerwca 2014

Lato ?



A ja wciąz nie czuję lata.
A Wy?

Dziś znalazłam  stare okładki czasopism tu i zrobiło mi się trochę cieplej.
No i muszę przyznać ,że podobają mi się sto razy bardziej niż dzisiejsze.
A Wam?


piątek, 13 czerwca 2014

Moje miasto .




Jak już kiedyś pisałam, bardzo lubię moje miasto.
Mam swoje ulubione miejsca, trasy spacerowe , zacisza , gdzie uciekamy,  miejsce na wypady z przyjaciółmi na jedyną ukochaną kawę mrożoną (lepszej nie ma nigdzie:)

No i kocham te piękne stare wille miejskie i kamieniczki jak ta, wyjątkowa secesyjna o której można przeczytać  tu.
 No i zawsze mnie zastanawia kogo obchodziły te kształty okien, te żuczki biegnące po fasadzie, te dekory przyokienne, no i kto za 100 lat będzie się oglądał z podziwem za dzisiejszą architekturą:)

Dobrego weekendu wszystkim życzę:)




wtorek, 3 czerwca 2014

Czerwiec?


Maj przeleciał obok mnie niczym rozbrykany chłopiec.
Ledwo go dostrzegłam.
Maj dla mnie to: deszcz , kalosze, żyrafa, tort urodzinowy, syropy, recepty, kaszel, lemur , "nie" powtarzane ze sto tysięcy razy, dziecko z długimi nogami, które nie wiadomo kiedy zrobiły sie takie długie jak nie wiem co ( to cytat z trzyletniej L.) .

I już czerwiec, a głowę mam już trochę we wrześniu:))))
Poproszę o trochę harmonii do tego chaosu:)))









środa, 7 maja 2014

Ktosie.





Macie marzenia?

Ja mam.
Są takie marzenia codzienne i takie wyjątkowe.
Oba rodzaje są bardzo ważne i wspaniałe.

Są też takie, o których nie śmiem nawet pomyśleć.
Nie koniecznie są  przeliczalne na pieniądze , dla kogos może raczej nie są wielkim wow, dla mnie wręcz przeciwnie.

Właśnie dostałam ostatnio taki prezent, o którym nawet nie śmiałam marzyć.

Zawsze do takich spraw potrzebny jest KTOŚ.
Ktoś , kto jest gotów poświęcić się, swój czas, pieniądze itp. bo bardzo zależy mu na Tobie:))))) 

W sumie to ostatnio wydarzyły się dwie takie wyjątkowe sytuacje.
Moc ich jest powalająca.
To taki energy drink dla duszy i ciała.
Chwytam się kurczowo takich chwil, ludzi, wspomnień.
I mogę iść dalej, do przodu:))))

Dziękuję Wam KTOSIE :))))





piątek, 25 kwietnia 2014

Myśli wielkanocne.



Dużo ostatnio myślałam.
Chciałam napisać przed świętami, ale nie zdążyłam:(((

Nie jestem religijna .
Wiem, że gdyby nie On rozpadłabym się na kawałeczki.
Wiem, że kto Go szuka, znajdzie Go.
Wiem, że On znajduje tych, co Go nie szukają ( w tym mnie).
Wiem, że uratował mnie i wielu moich przyjaciół.


No i jak tu składać życzenia pt wesołego Alleluja ?






środa, 9 kwietnia 2014

Niemieckie buty.


Dawno , dawno temu, początkiem lat osiemdziesiątych przysłano paczkę z Niemiec.
W paczce znajdowały się między innymi buciki ze zdjęcia.
Miałam około 3 lat, kiedy stałam się ich szczęśliwą właścicielką.

Na lata zapomniałam o moich pięknych butach ( chyba nikt nie ma wątpliwości,że są piękne:)

Będąc parę lat temu na obczyźnie, kupiłam sobie piękne Martensy.
Po powrocie moja mama uświadomiła mi,że miałam prawie identyczne buty jak byłam małą dziewczynka.
Coś mi zaczęło świtać, ale tak przez mgłę.

Jakiś czas temu mama zrobiła porządek w starych gratach i przyniosła mi moje stare buty.
Muszę przyznać,że opadła mi szczęka.
Faktycznie, niemalże identyczne jak te moje dublińskie Martensy.

Teraz moja mała L. spaceruje w moich , ponad trzydziestoletnich butach.
Ludzie zwracają uwagę na moje  stare buty.
Opowiadam im historię moich butów.


Od paru miesięcy noszę na palcu pierścionek po babci.
Odkąd pamiętam babcia zawsze miała go na palcu.
Od kilku lat już go nie nosiła, bo nie w głowie jej były pierścionki itp.
Zdziwiło mnie,że pasuje na moje wąskie , długie paluchy, bo z obrączką miałam problem, rozmiar taki mini noszę.

Lubię rzeczy z historią .



piątek, 4 kwietnia 2014

Drzewa.



W moim mieście masowo wycina się drzewa.
Odkąd pamiętam, zawsze w mojej dzielnicy było zielono, śpiewały ptaki.
Wiosną robiło się rajsko.
Pachniały krzewy róż, jaśmin i bez , każdy w swojej porze.
Pamiętam raz wycinkę drzew wzdłuż ulicy.
Ludzie wychodzili i płakali ...

Teraz mieszkam już troszkę dalej mojej rodzinnej ukochanej alei i z przerażeniem obserwuję co się dzieje.
Obejrzałam drzewa z koleżanką, wśród wyciętych był piękny kasztanowiec, bardzo stary i zupełnie zdrowy.
Raz próbowałam interweniować, zadzwonić , zapytać, ale odsyłano mnie  od jednego pana, do drugiego, a w tym czasie moja lipa za oknem została okropnie oszpecona.

Z parku przyniosłam te piękne gałązki, które tworzą  piękny bukiet.
Teraz już tylko cieszą oczy domowników...




Weekend tuż tuż.
Cudownego czasu życzę Wam, z dużą ilością drzew i ptaków ( dla alergików to nie koniecznie:)

poniedziałek, 24 marca 2014

Kwitnienie.





Co roku zachwyca mnie tak samo, za każdym razem na nowo.
Kwitnienie.
Biel.
Tysiące kwiatów.
Tysiące pąków.
I zapach :))))
Niebiańsko po prostu .


poniedziałek, 17 marca 2014

Srebrno- złoty.






Poniedziałek.
Szare chmury, dużo chmur. I mało światła.
Do tego wszystkiego niewyspane dziecko, płaczące co jakieś 7 minut o wszystko i o nic.  

I jeszcze srebrno- złoty deszcz na szybach.

No i ta piosenka, która jakoś sprawia,że wciąż jestem w jednym kawałku:))))

 


wtorek, 11 marca 2014

Nie ogarniam.


Spotykamy się wszyscy w przelocie.
Każdy się spieszy, każdy leci do swoich spraw, kazdy pogania swoje dziecko.
Chwile rozmawiamy o poobiedniej drzemce naszych dzieci i wszyscy dochodzimy do wniosku,że myśleliśmy, każdy z osobna,że tylko my tak mamy.
Że ten bałagan non stop , nie wiadomo skąd i późne zasypianie i to i tamto, tylko u nas.
No i to,że nie ogarniamy...
A jednak jest nas więcej:)))
Jakoś lżej na sercu.


czwartek, 6 marca 2014

Wdzięczność.


Ile razy nachodzą mnie czarne myśli, zaczynam dziękować.
Muszę przyznać,że nie żyje mi się łatwo.
Rozwala mnie czasem beton wokół.
Chamstwo ludzi, obojętność i urzędnicze , bezduszne podejście do człowieka, które w Polsce jest niemalże na każdym kroku.

Kiedy jednak pomyślę o Nich, o tych kilku zaufanych,  ukochanych osobach, odkrywam ,że moc tych kilku sprawdzonych i ognioodpornych , jest dużo większa od tych setek głupich, paskudnych sytuacji i ludzi.

I znów mam pokój i siłę ,żeby walczyć dalej:)))

Zbuduję wielką flotę zjednoczonych sił, by razem zwalczyć niebezpieczny Styksu wir  ...




sobota, 1 marca 2014

Rzeka.



W końcu jesteśmy razem, świeci słońce i jest nam po prostu dobrze.
Kocham wspólne spacery, wycieczki i po prostu zwyczajne bycie z sobą.
Nie obok siebie.
Nie z głową w chmurach i swoich sprawach, każdy w swoich.

I takie niespodzianki, jak ta , na zdjęciu, też lubię.
Wzór na wodzie, niczym z obrazów Klimta.

Wspaniałego weekendu, najlepiej z bliskimi,  życzę:)))

Och i jeszcze muzyka, dziś to: 

 


piątek, 14 lutego 2014

Trzy koty.


Teraz już wiecie po co ta włóczka.
Każdy kot jest inny, niepowtarzalny.
Taka zabawka z duszą.
Historię kotów możecie znaleźć na  http://ewaniechcespac.blogspot.com/
Jeżeli chcecie zamówić zapraszam na mój profil na FB  https://www.facebook.com/mycinnamonhouse

Wspaniałego weekendu ;)

Dziś krótkie wspomnienie ukochanego, niezwykłego serialu, pamiętacie?


poniedziałek, 10 lutego 2014

Ręczna robota.


Robię  znów  pięć rzeczy na raz.
Ręce bolą, nadwyrężone nieco.
Druty, szydełka, igły i pędzle.
I radość...
Jeśli cokolwiek ma mnie męczyć, to wybieram właśnie to:)))


Dzisiejsza piosenka, to wehikuł, który przenosi mnie w sekundę w czasy studiów do Wandy i Hani.
Sto lat niestety ich nie widziałam, więc przynajmniej w pamięci je sobie oglądam, i zawsze je widzę, gdy słyszę te dźwięki.
Dlatego , między innymi kocham muzykę:)

Dobrego tygodnia życzę:)))

wtorek, 28 stycznia 2014

Rzeczy.





Staram się znaleźć równowagę jeśli chodzi o posiadanie rzeczy.
Kocham piękne rzeczy i przywiązuję się do nich na lata, na zawsze.
Gdyby nie to,że rzeczy się niszczą, mogła bym przez całe życie chodzić w ukochanych butach.

Z drugiej zaś strony , widzę ten wielki śmietnik wokół mnie  z milionem niepotrzebnych, nieznaczących, byle jakich rzeczy i nienawidzę tego systemu marnowania, nie szanowania zasobów, pracy ludzkiej i samego człowieka.

Ponieważ trochę już narobiłam się w życiu na drutach, szydełkach, malowałam, nawlekałam, szyłam  itd. tym bardziej doceniam i kocham rękodzieło.

Od dawna marzyła mi się narzuta na łóżko, ale myślałam,że taka jaka mi się marzy, nie istnieje, albo kosztuje tyle,że nie stać mnie na nią ( bo za takie hafty to  trzeba zapłacić) , nie widziałam jej dokładnie w głowie, ale wiedzialam,że jak ją zobaczę to będę wiedzieć ,że to ona.
No i poszłam na ciuchy , jak to się u nas mówi ( czytaj : second hand) i spod sterty zasłon wygrzebałam MOJĄ NARZUTĘ:))))

Okazało się,że pasuje jak ulał, na nasze wielkie łóżko, plamki w praniu zniknęły nagle sypialnia dostała nowego uroku.
Takie zakupy to ja kocham:)))
Ach, jakbym chciała,żeby ten , kto ją zrobił, wiedział, ile radości mi sprawił:))))

środa, 15 stycznia 2014

Światło łapacz.



Dziś u nas szaro i pada.
Przywołuję w pamięci te słoneczne chwile.
Byle do wiosny...



Zapraszam serdecznie do udziału  w konkursie na moim drugim blogu http://ewaniechcespac.blogspot.com/:)))


czwartek, 9 stycznia 2014

Cisza.



Jest cicho.
Nie pamiętam , kiedy ostatnio było u nas tak cicho.
Mała dziewczynka zaczęła chodzić na zajęcia dla dzieci.
Wychodzi z sali z chłopczykiem za rękę i patrzy na mnie, uśmiecha się.
Nie płacze, nie biegnie do mnie...
Nowy etap. Znów rewolucja.
Ledwo do czegoś przywyknę, zaraz zamienia się w coś nowego:)))
Mam wrażenie,ze Ona lepiej te zmiany znosi.
Ale jestem szczęśliwa:)))