Dwa latka:)

Nie będę udawać.
Ze wszystkich znanych mi ludzi , najbardziej lubię ją.
Tęsknię za nią.
Jak przychodzę, gdy juz śpi, nie mogę się doczekać rana.
Kocham jej wołanie mnie po przebudzeniu i udawanie, że wcale się nie obudziła:)
Kocham jej opowieści w swoim języku i śpiewane od niedawna piosenki na nutę autorską.
I pytanie: cio to? zadawane tysiące razy dziennie:)))
I ten wyraz twarzy, gdy po tygodniu odnajduje w plecaczku małego pieska :)))
Mogłabym tak długo.....

Drugie urodzinki za nami.
Nie wiem, jak mogliśmy żyć bez niej.
Dziękujemy każdego dnia za naszą mała L.